ਅਸਟ੍ਰੇਲੀਆਂ ਰਹਿੰਦੇ ਜਤਿੰਦਰ ਮੌਹਰ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਫਿਲਮ "ਮਿੱਟੀ" ਦੇਖੀ ਤਦ ਦਿਲ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਕਿ ਹੁਣ ਕੋਈ ਤਾਂ ਓੁੱਠਿਆ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਫਿਲਸਾਜ਼ੀ ਕਰੇਗਾ । "ਮਿੱਟੀ" ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੁਰਾਹੇ ਪਈ ਨੌਜਵਾਨੀਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਪਣੇਂ ਅਸਲੀ ਰਸਤਿਆਂ 'ਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਮੰਜਿਲਾਂ ਵੱਲ ਵਧਣ ਲਈ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾ ਦਿਖਾਓੁਣ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਜਤਿੰਦਰ ਨੇ ਬਾ-ਖੂਬੀ ਨਿਭਾਈ ਹੈ । ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨੀਂ ਦੇ ਵਧੀਆ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚਲੀਆਂ ਮੌਜੂਦਾ ਦਰਪੇਸ਼ ਚੁਣੋਤੀਆਂ ਨੂੰ ਜਤਿੰਦਰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨੋਜਵਾਨੀਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ 'ਚ ਲਗਾਓੁਣ ਲਈ ਫਿਲਮਸਾਜੀ ਕਿਵੇਂ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ।
"ਮਿੱਟੀ" ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮਾਂ ਆਈਆਂ ਪਰ ਲੋਕ ਮਸਲਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਫਿਲਮ ਨਾਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਬਣਾਈ ਅਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਜਦਕਿ ਥਿਏਟਰ ਅਤੇ ਫਿਲਮਾਂ ਲੋਕ ਮਸਲਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੂਂ ਕਰਵਾਓੁਣ, ਓੁਹਨਾਂ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਲੜ੍ਹਨਾਂ ਹੈ ਵਰਗੇ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਓੁਣ ਦੀ ਵਜਾਏ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮਸਾਜ਼ "ਛਣਕਾਟੇ" ਦੀ ਤਰਜ਼ ਤੇ ਹੀ ਫਿਲਮਾਂ ਬਣਾਓੁਂਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਓੁਹਨਾਂ ਦਾ ਮਕਸਦ ਤਾਂ ਸਰਮਾਏਦਾਰੀ ਦੇ ਦਿਸ਼ਾ - ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਤੇ ਚੱਲਦਿਆਂ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਕੁਰਾਹੇ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ਭਰਨ ਤੱਕ ਮਹਿਦੂਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
ਅਜਿਹੇ ਫਿਲਮਸਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਹਜੂਮ ਵਿੱਚੋਂ ਫਿਰ ਦੋ ਵਿਅਕਤੀ ਵੱਖਰੇ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਆਓੁਂਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਵਾਰ ਫਿਰ "ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਜਤਿੰਦਰ ਮੌਹਾਰ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਇਕ ਵੱਖਰੀ ਅਤੇ ਓੁਸਾਰੂ ਸੋਚ ਵਾਲੀ ਫਿਲਮ ਬਨਾਓੁਣ ਦੀ ਸੋਚੀ ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਓੁਹ ਇਕੱਲਾ - ਇਕਹਿਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੌਂ ਹੁਣ ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਇਕ ਤੋਂ ਦੋ ਹੋ ਗਏ ਸਨ । ਇਸ ਵਾਰ ਓੁਸ ਨਾਲ ਦਲਜੀਤ ਅਮੀਂ ਵੀ ਆਣ ਖੜਿਆ ਸੀ । ਦਲਜੀਤ ਅਮੀਂ ਕਿਸੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਮੋਹਥਾਜ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਓੁਸ ਦੀ ਓੁਸਾਰੂ ਅਤੇ ਨਿਰਪੱਖ ਲਿਖਣੀ ਨੇ ਦਲਜੀਤ ਦਾ ਨਾਮ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹੈ । ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦਲਜੀਤ ਕਈ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਸਮਾਜਿਕ ਮਸਲਿਆਂ ਤੇ ਡੋਕੂਮੈਂਟਰੀ ਬਣਾ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ।
ਦਲਜੀਤ ਅਤੇ ਜਤਿੰਦਰ ਦੋਹਨਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ "ਸਰਸਾ" ਦੀ ਕਹਾਣੀਂ ਲਿਖੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਜੋਕੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਲਿਖਿਆ । ਫਿਲਮ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਬੇਅੰਤ, ਸ਼ਮੀਰ ਅਤੇ ਹਸਨ ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਗ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਰਗ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਦ੍ਰਿੜ ਹਨ । ਓੁਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੌਜਵਾਨੀਂ ਦੇ ਵਧੀਆ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਤਰਜ਼ਮਾਨੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਦਕਿ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਸਿਕੰਦਰ, ਹਰਜੰਗ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਵਰਗੇ ਕਿਰਦਾਰ ਸੱਤ੍ਹਾ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਹਨ ਜੋ ਸੱਤ੍ਹਾ ਹਥਿਆਓੁਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਸੱਤ੍ਹਾ ਹਥਿਆਓੁਣ ਲਈ ਇਹ ਕਤਲ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਜੇਹਨ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਸੱਤ੍ਹਾ ਹੈ ।
ਸੱਤ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹਥਿਆਓੁਣ ਲਈ ਔਰਤ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਓੁਸ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤਾਰ ਤਾਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਸਿਕੰਦਰ ਵਰਗੇ ਕਿਰਦਾਰ ਹੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਬਣਕੇ ਸ਼ਰੁਤੀ ਅਗਵਾਹ ਕਾਂਢ ਵਰਗੇ ਕਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਸੱਤ੍ਹਾ ਅਤੇ ਹਵਸ ਦੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਇਹ ਕਿਰਦਾਰ ਹੀ ਰਾਜਧਾਨੀਂ ਦੇ ਬਲਾਤਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਤਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤਾ ਧਰਤਾ ਹਨ । ਹੁਕਮਰਾਨ ਆਪਣੇਂ ਮਨਸੂਬਿਆਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਸਿਕੰਦਰ ਅਤੇ ਕੀਰਤ ਜਾਂ ਕਹਿ ਲਓ ਨਿਸ਼ਾਨ ਵਰਗੇ ਕਿਰਦਾਦਰਾਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸ਼ਮੀਰ ਇਹਨਾਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੰਭੀਰ ਸਿੱਟਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਚਿੰਤਤ ਕਿਰਦਾਰ ਹੈ । ਓੁਹ ਪੰਜਾਬੀ ਗਾਇਕਾਂ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਛੁਪੀਆਂ ਔਰਤ ਖਿਲਾਫ ਗਹਿਰੀਆਂ ਸਾਜਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭਾਂਪਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੇਅੰਤ ਨੂੰ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀਆਂ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਓੁਂਦਾ ਹੈ ।
ਫਿਲਮ ਦੇ ਇਹ ਕਿਰਦਾਰ ਕਈ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਭਵਿੱਖ ਸਿਕੰਦਰ, ਕੀਰਤ ਅਤੇ ਹਰਜੰਗ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਸ਼ਮੀਰ ਵਰਗੇ ਚਿੰਤਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਓੁਸਾਰੂ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਦ੍ਰਿੜ ਨੌਜਵਾਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ? ਜਤਿੰਦਰ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਫਿਲਮ "ਸਰਸਾ" ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਇਹੋ ਸੰਵਾਦ ਹੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਵਾਲ ਵੀ ਕਰਦੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਧਰ ਖੜਨ੍ਹਾ ਹੈ ? ਇਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਫਿਲਮ ਜਵਾਬ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਚੰਗੇ ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਅਸੂਲਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇਂ ਆਲੇ ਦਿਆਲੇ ਦੇ ਸਿਕੰਦਰਾਂ ਅਤੇ ਹਰਜੰਗਾਂ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਓੁਂਦੇ ਹੋਏ ਅਸੂਲਾਂ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ 'ਤੇ ਦ੍ਰਿੜ ਰਹਿ ਕੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਸੇਧ ਦੇਣ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ "ਸਰਸਾ" ਪਾਰ ਕਰ ਲਈ ਹੈ ।
ਦਲਜੀਤ ਅਮੀਂ ਅਤੇ ਜਤਿੰਦਰ ਦਾ "ਸਰਸਾ" ਤੋਂ "ਸਿਕੰਦਰ" ਬਣੀਂ ਫਿਲਮ ਤੋਂ ਨਾਤਾ ਤੋੜਨਾਂ ਵੀ ਇਕ ਸਰਸਾ ਪਾਰ ਕਰਨਾ ਹੀ ਹੈ । "ਸਰਸਾ" ਜੋ ਸਮਾਜ ਪ੍ਰਤੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੋਚ ਦੀ ਪੈਰਵਾਈ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਨੂੰ ਗੋਰਵ ਤ੍ਰੇਹਣ ਐਂਡ ਕੰਪਨੀਂ ਨੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰਦਿਆਂ ਆਪਨੇਂ ਨਿੱਜੀ ਹਿੱਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਕਹਾਣੀਂ ਨੂੰ ਤੋੜ-ਮਰੋੜ ਕੇ "ਸਿਕੰਦਰ" ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਰਹਿਨੁਮਾਈਂ ਕਰਦੀ ਫਿਲਮ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ । ਹੁਣ ਇਹ ਪੂਰੀ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀ ਦਲਜੀਤ ਅਮੀਂ ਅਤੇ ਜਤਿੰਦਰ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ "ਸਰਸਾ" ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਓੁਹ ਤਾਂ ਬੇਅੰਤ ਅਤੇ ਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਹਾਣੀਂ ਹਨ ਨਾਂ ਕਿ ਸਿਕੰਦਰ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਗੋਰਵ ਤਰੇਹਣ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਾ ਸਮਰਥਕਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ । ਜਤਿੰਦਰ ਅਤੇ ਦਲਜੀਤ ਨੇ ਜਦ ਦੇਖਿਆਂ ਕਿ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸਹੀ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੀ ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਤੋੜ ਮਰੋੜ ਕੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਦੀ ਫਿਲਮ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਓੁਹਨਾ ਨੇ ਆਪਨੇਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੇ ਸਥਿਰ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰਦਿਆਂ "ਸਿਕੰਦਰ" ਫਿਲਮ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਤਾ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਏਲਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਓੁਂ ਇਹ ਏਲਾਨ ਕੁੱਝ ਪੀਲੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕੰਨ੍ਹੀਂ ਨਹੀਂ ਪਿਆ ।
ਜੇਕਰ ਦਲਜੀਤ ਅਤੇ ਜਤਿੰਦਰ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਇਹਨਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸਿਕੰਦਰ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡੇ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਕਰਦੀ ਫਿਲਮ ਨਾਲ ਜੁੜ੍ਹਿਆ ਰਹਿ ਕੇ ਨਾਮ, ਪੈਸਾ, ਸ਼ੌਹਰਤ ਸਭ ਕੁੱਝ ਕਮਾ ਸਕਦਾ ਸੀ ਪਰ ਨਹੀਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਅਸੂਲਾਂ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਸ਼ੌਹਰਤ ਨੂੰ ਠੋਕਰ ਮਾਰੀ । ਜਦ ਕਿ ਗੋਰਵ ਤਰੇਹਣ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਸਿਕੰਦਰ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਾ ਅਨਸਰਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ । ਇਸ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਢਾਹਣੀਂ ਅੱਗੇ ਵੀ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਓੁਹਨਾਂ ਦਾ ਜ਼ਮੀਰ ਸਿਕੰਦਰ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਵਰਗੇ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ? ਇਹ ਸਵਾਲ ਤੁਹਾਨੁੰ ਸਾਰਿਆਂ ਵੀਰਾਂ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਾਤਲ, ਹਵਸ ਦੀ ਭੁੱਖੀ ਅਤੇ ਸੱਤ੍ਹਾ ਦੇ ਨਸ਼ੇ 'ਚ ਚੂਰ ਸੋਚ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰੋਗੇ ? ਇਹਨਾਂ ਗੁੰਡਿਆਂ ਸਿਕੰਦਰਾਂ ਅਤੇ ਹਰਜੰਗਾਂ ਦਾ ਇਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇਂ ਘਰ ਵੜ੍ਹ ਜਾਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਦਿਮਾਗ 'ਚ ਲਿਆਓ ਤਾਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇਂ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ ਗੋਰਵ ਤਰੇਹਣ ਵਰਗਿਆਂ ਕੋਲ ਅਤੇ ਓੁਸ ਦੇ ਭਾੜੇ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕਾਂ ਕੋਲ ਇਹ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਜਿਓੁਂਦੇ ਜਮੀਰ ਵਾਲੇ ਬੰਦਿਆਂ ਕੋਲ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
ਕਈ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿਣਾਂ ਹੇ ਕਿ ਇਸ ਫਿਲਮ 'ਤੇ ਓੁਂਗਲੀ ਓੁਠਾਓੁਣਾਂ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਇਹ ਬਾਕੀ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰੀ ਫਿਲਮ ਹੈ । ਇਹਨਾਂ ਬੁੱਧੂਜੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੁੱਛਣਾਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕੀ ਇਕ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਬਣੀਂ ਹੋਈ ਪਗਡੰਡੀ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਕੇ ਨਵੀਂ ਪਗਡੰਡੀ ਤੇ ਚੱਲਦਿਂਆਂ ਓੁਸੇ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਸੋਚ ਵਾਲੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੱਲ ਵਧਣਾਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਵਾਜਵ ਹੈ ? ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨੀਂ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਨਹਿਰ 'ਚ ਛਾਲ ਮਾਰਨੀ ਹੈ ਜਾਂ ਸਲਫਾਸ ਖਾ ਕੇ ਮਰਨਾ ਹੈ । ਮਰਨ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਹਾਸਿਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾਂ ਹਤੇ ਕੁੱਝ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜਿਓੁਂਦੇ ਰਹਿਣਾਂ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ।
ਵੈਸੇ ਫਿਲਮ ਦਾ ਮੌਜੂਦਾ ਨਾਮ "ਸਿਕੰਦਰ" ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਇਹ ਨਾਮ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਫਿਲਮ ਧਾੜ੍ਹਵੀ "ਸਿਕੰਦਰ" ਦੀ ਹੀ ਪੈਰਵਾਈ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਇਸ ਧਾੜ੍ਹਵੀ ਸਿਕੰਦਰ ਨੇ ਵੀ ਸੱਤ੍ਹਾ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਅੰਨਿਆਂ ਹੋ ਕੇ ਲੱਖਾਂ ਕਤਲ ਅਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਕੀਤੇ ਸਨ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿਲਮ ਦਾ ਨਾਮ "ਸਿਕੰਦਰ" ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਸਖਸ਼ ਸ਼ਬਾਸ਼ੀ ਦਾ ਪਾਤਰ ਹੈ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਓੁਸ ਨੇ ਫਿਲਮ ਦੇ ਨਾਮ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਮੌਹਰ ਲਗਾਈ ਹੇ ਕਿ ਗੋਰਵ ਤਰੇਹਣ ਅਤੇ ਓੁਸ ਦਾ ਖਰੀਦਿਆ ਪੱਤਰਕਾਰ ਲਾਣਾਂ ਅਸਲ 'ਚ ਬਲਾਤਕਾਰ ਅਤੇ ਧਾੜ੍ਹਵੀਆਂ ਦੇ ਹੀ ਹਮਾਇਤੀ ਹਨ ।
ਮੌਜੂਦਾ ਦੋਰ ਦੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਬੁਰਾਈਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਚਿੰਤਤ ਲੋਕ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਨੇ ਕਿ "ਸਰਸਾ" ਤੋਂ "ਸਿਕੰਦਰ" ਬਣੀਂ ਇਹ ਫਿਲਮ ਵੀ ਅਸਿੱਧੇ ਤੋਰ ਤੇ ਓੁਹਨਾਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਜੁੜ੍ਹੀ ਹੈ ਕਿਓੁਂ ਕਿ ਇਹ ਗੁੰਡੇ ਸਿਕੰਦਰ ਅਤੇ ਹਰਗੰਗ ਜਰੀਏ ਇਹਨਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦੀ ਹੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਹਾਂ ਜਿਹੜੇ ਸਾਹਿਤਕਾਰ/ਪੱਤਰਕਾਰ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੁਂ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਵੀ ਨੋਟਾਂ ਦੀ ਖੜ੍ਹ - ਖੜ੍ਹ 'ਚ ਗੋਰਵ ਤਰੇਹਣ ਵੱਲ ਭੁਗਤ ਰਹੇ ਨੇ ਤਾਂ ਓੁਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾਂ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਓੁਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ 'ਤੇ ਪਾਇਆ ਨਕਾਬ ਲਹਿ ਚੁੱਕਾ ਹੇ ਅਤੇ ਇਹ ਗੱਲ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਓੁਹਨਾਂ ਦਾ ਜਮੀਰ ਵਿਕਾਓੂ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਕਾਓੂ ਵੀ ਸਿਰਫ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਛਿਲਕਿਆਂ ਬਦਲੇ । ਜਿੱਥੇ ਜਤਿੰਦਰ ਅਤੇ ਦਲਜੀਤ ਅਮੀਂ ਸੱਚੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇਂ ਆ ਕੇ ਬੋਲ ਰਹੇ ਨੇ ਓੁੱਥੇ ਗੋਰਵ ਤਰੇਹਣ ਐਂਡ ਪਾਰਟੀ ਝੂਠੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕੁਸਕੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਸੱਚਾ ਓੁਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ 'ਚ ਆ ਕੇ ਬੇ-ਖੌਫ ਸਾਰਿਆਂ ਸਾਹਮਣੇਂ ਅਸਲੀਅਤ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹੇ ਅਤੇ ਝੂਠਾ ਓੁਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕ ਕਚਹਿਰੀ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਇੰਨਸਾਫ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਕੁੰਡੀ ਮਾਰ ਕੇ ਬੈਠਾ ਰਹੇ । ਝੂਠਾ ਓੁਹ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਝੂਠ ਅਤੇ ਬੁਜਦਿਲੀ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰੇ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਜਾਣਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਲੋਟੂਆਂ ਦੇ ਹੱਕ 'ਚ ਭੁਗਤੇ ।
ਦਲਜਿਤ ਅਮੀਂ ਹਤੇ ਜਤਿੰਦਰ ਦੋਹਨੋਂ ਵਧਾਈ ਦੇ ਪਾਤਰ ਹਨ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨੀਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾਂ ਸ੍ਰੋਤ ਹਨ ਕਿ ਸਮਾਜ ਦੀ ਬੇਹਤਰੀ ਲਈ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਅਸੂਲਾਂ ਓੁੱਤੇ ਇੰਝ ਖੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਸਮਝੋਤੇ ਕਰਕੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਭਲਾ ਹੋਣਾਂ ਹੈ । "ਸਿਕੰਦਰ" ਨਾਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਦਾ ਦਲਜੀਤ ਅਮੀਂ ਅਤੇ ਜਤਿੰਦਰ ਦਾ ਫੈਂਸਲਾ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮਸਾਜ਼ੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਕ ਮੀਲ ਪੱਥਰ ਸਾਬਿਤ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਭਵਿੱਖ 'ਚ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਦਵਾਇਆ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਅਸੂਲ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਵਿਕਦੇ ਨਹੀਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਸੁੱਜੋਂ
No comments:
Post a Comment